Belastingdienst/Toeslagen verstuurt besluiten zonder adres

Belastingdienst/Toeslagen heeft een geautomatiseerd systeem dat besluiten gericht aan burgers verstuurt naar het adres dat staat geregistreed in de Basisregistratie Personen. Dat systeem is dusdanig geautomatiseerd dat als er geen adres in de Basisregistratie Personen is geregistreed, het besluit wordt verstuurd zonder adres. Belastingdienst/Toeslagen verdedigt zich door zich te verschuilen achter het systeem:

"In het systeem van Belastingdienst/Toeslagen is niet ingebouwd dat dergelijke brieven (zonder adresgegevens) worden onderschept"[1]

Dit lijkt mij een onvolkomenheid is het systeem. Het is zeker mogelijk om het systeem zo te ontwerpen dat die brieven wel worden onderschept.
Tegen een besluit kan volgens artikel 6:7 van de Awb binnen 6 weken na de bekendmaking bezwaar worden ingediend. De Belastingdienst/Toeslagen gaat ervan uit dat de bezwaartermijn gewoon aanvangt de dag nadat het besluit zonder adres is verzonden. Blijkbaar was de rechtbank het daar ook mee eens. Volgens de rechtbank was het bezwaar niet-ontvankelijk, omdat het te laat was ingediend. Dat betekent dat er inhoudelijk niet meer naar hoeft worden gekeken.
Volgens artikel 3:40 van de Awb treedt een besluit echter niet in werking voordat het is bekendgemaakt. Volgens artikel 3:41, eerste lid, van de Awb wordt een besluit bekendgemaakt door toezending of uitreiking. Gelukkig vernietigt de Raad van State de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep. De Raad van State oordeelt dat geen sprake is van bekendmaking van het besluit. Belastingdienst/Toeslagen dient het besluit in dit geval op een andere geschikte wijze bekend te maken.
Belastingdienst/Toeslagen kan zich dus niet verschuilen achter (verkeerd) geautomatiseerde systemen. Dit doen bestuursorganen tegenwoordig maar al te vaak. Geautomatiseerde systemen waarvoor het bestuursorgaan zich vervolgens niet verantwoordelijk voelt, want de computer doet het immers...


[1] Raad van State 12-12-2018, ECLI:NL:RVS:2018:4035

Kille bureaucraten van de gemeente Borne

De gemeente Borne probeert een aantal woningen van een tachtigjarige vrouw die is opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis executoriaal te verkopen terwijl een bewindvoerder druk bezig is al haar financiën te regelen en de vrouw duidelijk genoeg verhaal biedt.
De voorzieningenrechter kan bijna niet geloven hoe schandalig de 'kille bureaucraten' van de gemeente Borne zich gedragen. Hij schorst de tenuitvoerlegging van het vonnis dat de gemeente probeert te executeren en overweegt onder andere:

"Alhoewel de voorzieningenrechter nauwelijks kan geloven dat gedaagde inderdaad tot dergelijke laagheden in staat is, dwingen de door eiseres onweersproken gestelde feiten en omstandigheden tot het oordeel dat gedaagde inderdaad op ontoelaatbare wijze misbruik maakt van haar recht. Dit klemt te meer, nu eiseres een kwetsbare bejaarde vrouw is die momenteel in een psychiatrisch ziekenhuis verblijft, niet goed kan opkomen voor haar eigen belangen en blijkbaar een gemakkelijke prooi is voor de kille bureaucraten die bij gedaagde de dienst uitmaken. Het adagium “de overheid is het schild der zwakken” is blijkbaar aan gedaagde niet besteed. De wijze waarop gedaagde er niet voor terugdeinst om eiseres het spreekwoordelijke mes op de keel te zetten in het nastreven van haar eigen agenda – zich opzettelijk doof houdend voor redelijke voorstellen en pogingen tot dialoog van de bewindvoerder van eiseres – is verstoken van ieder respect voor de gerechtvaardigde belangen van eiseres en kan niet anders worden gekwalificeerd dan schandalig, ongehoord en onbehoorlijk."[1]

---

[1] Voorzieningenrechter Rb. Overijssel 12-11-2015, RBOVE:2015:5011.

Belastingambtenaar pleegt grafschennis

Een belastingambtenaar is op 16 oktober 2015 door het gerechtshof 's-Hertogenbosch veroordeeld voor grafschennis.[1] Hij had kunstbloemen afgeknipt die door de nabestaanden van een overleden man op het graf waren geplaatst. Na eerdere vernielingen had de vrouw van de overledene een camera geplaatst bij het graf. De belastingambtenaar werd gefilmd terwijl hij de kunstbloemen afknipte. De belastingdienst heeft zeer verregaande controlebevoegdheden. Dit bracht bijvoorbeeld de Correspondent ertoe Nederland een belastingstaat te noemen.[2] Blijkbaar zijn er toch grenzen aan wat acceptabel is bij het verzamelen van gegevens door de belastingdienst. De belastingambtenaar verklaarde:

"Ik ben werkzaam bij de Belastingdienst. Ik ben enkele jaren geleden betrokken geweest bij de belastingheffingen van de familie [achternaam overledene]."

In de uitspraak wordt het verweer van de belastingambtenaar vermeld. Blijkbaar was hij bezig met een controle. Dat zijn baas van deze methode op de hoogte was, lijkt mij onwaarschijnlijk:

"De verdachte heeft zowel bij zijn verhoor in het kader van het opsporingsonderzoek als ter terechtzitting met betrekking tot de reden waarom hij voormelde kunstbloemen van het onderhavige graf heeft verwijderd, verklaard -zakelijk weergegeven- (onder meer) dat hij de bloemen mee naar huis wilde nemen om, via internet, een idee te krijgen over de prijs daarvan om op die manier een indicatie te krijgen van het inkomen van de betrokkenen."

Het hof is niet onder de indruk van deze verklaring:

"In redelijkheid kan aan deze verklaring van de verdachte geen enkel geloof worden gehecht. Op geen enkele wijze valt immers in te zien hoe aan de hand van de prijs van een -gelet op de inhoud van de vordering van de benadeelde partij dienaangaande niet erg kostbaar- boeket kunstbloemen als de onderhavige een idee kan worden verkregen van de hoogte van het inkomen van één of meer bij de overledene betrokken personen, noch daargelaten de vraag of bij de verdachte enige duidelijkheid kon bestaan omtrent de vraag van wie het betreffende boeket afkomstig was."

Het hof legt 50 uren taakstraf op en veroordeelt de belastingambtenaar tot het betalen van €50 schadevergoeding aan de benadeelde partij. Hopelijk is hij inmiddels ook niet meer werkzaam als belastingambtenaar.

---

[1] Hof 's-Hertogenbosch 16-10-2015, GHSHE:2015:4161.

[2] https://decorrespondent.nl/1766/Vergeet-de-politiestaat-Welkom-in-de-belastingstaat/54315096-f35e98af

Beroepschrift met bijlagen te veel MB's voor rechtspraak.nl

Ik ben geen fan de genadeloze manier waarop de termijnen die gelden in het bestuursrecht worden gehandhaafd. Als een bezwaarschrift of een beroepschrift één dag te laat wordt ingediend, is het niet-ontvankelijk en wordt het niet meer inhoudelijk behandeld. In uitzonderlijke gevallen kan zo'n termijnoverschrijding verschoonbaar zijn, maar de drempel daarvoor is hoog.
De rechtvaardiging van deze strikte toepassing is het rechtszekerheidsbeginsel. In bepaalde gevallen is dit goed verdedigbaar, bijvoorbeeld in het omgevingsrecht waar een vergunninghouder recht heeft op een gegeven moment te weten dat zijn vergunning niet meer kan worden aangevochten. Het socialezekerheidsrecht is een rechtsgebied waar eigenlijk nooit dergelijke belangen spelen.
Tegenwoordig is het mogelijk om elektronisch een beroepschrift in te dienen bij de rechtbank. Uiteraard heeft dit systeem de toekomst, maar het is nog verre van optimaal. Op 30 september 2015 deed de Centrale Raad van Beroep een uitspraak over een te laat ingediend beroepschrift. Het beroepschrift met bijlagen was meer MB’s dan de website rechtspraak.nl aankon. Het ging over een uitkering op grond van de Ziektewet. De Centrale Raad van Beroep overweegt:

"Indien de website van rechtspraak.nl - zoals appellant stelt - het aantal te verzenden MB’s van zijn beroepschrift met bijlagen, waaronder de MRI-scan, niet kon verwerken, had appellant ervoor kunnen kiezen eerst het beroepschrift (tijdig) in te dienen en de scan later te versturen."[1]

De uitspraak van de rechtbank, waarbij het beroep niet-ontvankelijk is verklaard, wordt door de Raad bevestigd.

---

[1] CRvB 30-09-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:3317.

Geen kansspelbelasting over winsten behaald met internetpoker bij een EU-aanbieder

De Staatssecretaris wilde in 2008 het legaal aanbieden van kansspelen via het internet mogelijk maken in Nederland. Hiertoe is een voorstel tot wijziging van de Wok ingediend waarbij een vergunningsstelsel voor het aanbieden van kansspelen via het internet in leven zou worden geroepen.[1] Daarnaast is een voorstel tot wijziging van de Wet KSB ingediend, waarbij een apart heffingsregime in het leven werd geroepen voor legale binnenlandse kansspelen die via het internet worden aangeboden.[2] Hierdoor ontstond er een verschil in heffingssystematiek tussen legale binnenlandse kansspelen die via het internet worden aangeboden en andere kansspelen die via het internet worden aangeboden.

Vanaf 1 november 2008 wordt bij binnenlandse kansspelen die via het internet worden gespeeld, kansspelbelasting geheven van de aanbieder naar het verschil tussen de in een tijdvak ontvangen inzetten en de ter beschikking gestelde prijzen. De prijzen worden bij de pokerspeler in dit geval niet belast. Als de pokerspeler speelt bij een aanbieder van buitenlandse kansspelen welke via het internet worden gespeeld, wordt 29% kansspelbelasting geheven van de pokerspeler over de maandwinst.

  

Situatie vanaf 01-11-2008                                                   

Kansspelen via het internet binnen NL Aanbieder 29% over spelresultaat Winnaar niet belast

Kansspelen via het internet buiten NL Winnaar 29% over maandwinst

Het voorstel tot wijziging van de Wok is door de Eerste Kamer verworpen.[3] Het voorstel tot wijziging van de Wet KSB is wel aangenomen.[4] Vele pokerspelers hebben de op grond van deze regeling opgelegde aanslagen kansspelbelasting aangevochten. Onder andere het Hof Amsterdam en het Hof Leeuwarden hebben eerder geoordeeld dat de aanslagen kansspelbelasting vernietigd moesten worden wegens strijd met het vrije verkeer van diensten in het geval de aanbieder van internetpoker gevestigd is binnen de Europese Unie.

Op 27 februari 2015 heeft ook de Hoge Raad geoordeeld dat het verschil in heffingssystematiek in strijd is met het vrije verkeer van diensten van artikel 56, van het VWEU.[5] Nu Europees Recht voorrang heeft boven bepalingen van nationaal recht, dienen de strijdige bepalingen van nationaal recht buiten toepassing te worden gelaten. De Hoge Raad concludeert ook dat het aan de wetgever is om dit gebrek in de wettelijke regeling te herstellen, aangezien niet voldoende duidelijk is hoe de rechter dit anders kan oplossen. Hoewel de Hoge Raad hier definitief de knoop heeft doorgehakt over internetpoker en kansspelbelasting, is het nog afwachten of de belastingdienst makkelijk zal toegeven dat aanbieders van internetpoker, die een vergunning binnen de Europese Unie hebben, in hun ogen ook daadwerkelijk de diensten vanuit de Europese Unie aanbieden. Belangrijke aanbieders van internetpoker zoals Pokerstars en Fulltilt hebben vergunningen en vennootschappen op Malta, maar ook vennootschappen buiten de Europese Unie. Ik verwacht dat de belastingdienst bij dergelijke aanbieders niet zonder slag of stoot zal toegeven. Meer procedures zullen waarschijnlijk volgen waar de de locatie van de aanbieder centraal zal staan. De onwenselijke situatie, waar pokerspelers niet weten of ze kansspelbelasting verschuldigd zijn over winsten die vele jaren geleden zijn behaald, zal ondanks deze voor de pokerspelers gunstige uitspraak in sommige gevallen voortduren. Blijf in ieder geval binnen 6 weken bezwaar maken tegen elke naheffingsaanslag en tegen elke betaling op aangifte.

---

[1] Tweede Kamer, vergaderjaar 2005-2006, 30 362, nr. 2.

[2] Tweede Kamer, vergaderjaar 2005-2006, 30 583, nr. 2.

[3] Handelingen I 2007/08, 25, p. 1040-1042.

[4] Wet van 11 september 2008, Stb. 2008, 385.

[5] HR 27 februari 2015, ECLI:NL:HR:2015:471 & 472.